Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008


Σε ένα στενό παραμόνευε το πεπρωμένο σου...σε έναν δρόμο σαν όλους τους άλλους....που μια μέρα οι μοίρες αποφάσισαν να τον βάψουν με αίμα...με αίμα αγνό μαι αμόλυντο....που θα είχε την δύναμη δέκα λεγεώνων και θα πυροδοτούσε μια επανάσταση.....που ίσως ....αν οι καρδιές και το μυαλό των ανθρώπων είναι ανοιχτό...να αλλάξει το κατεστημένο....
When people stop loving power...
they will find the power of love...
Jimmy Hendrix

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Καλημέρα...

Παρασκευή σήμερα και μάλιστα συνεφιασμένη...ίσως θρηνεί και αυτή την απώλεια του Αλέξη....την λεηλασία της πόλης μας και όχι μόνο.....

Νιώθω μια βαθιά πίκρα, όχι τόσο για τα γεγονότα αυτά καθεαυτά αλλά γιατί αυτές τις μέρες ένιωσα σαν να μου στέρησαν την ελευθερία μου....την ελευθερία να κινούμαι ελεύθερα στην πόλη μου....να πηγαίνω ελεύθερα στην σχολή μου, στη δουλειά μου....και σίγουρα δεν φταίνε γι' αυτό οι διαδηλωτές αλλά κάποιοι άλλοι, που είναι σκιές και ποτέ δεν πιάνονται.....μόνο καταστρέφουν.....

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

"ΦΟΒΑΜΑΙ...
Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρεια χαμπάρι και μια ωραία πρωία - μεσούντος κάποιου Ιουλίου - βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας "δώστε τη χούντα στο λαό".
Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά τους πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και "απόψεις".
Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συνατούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.
Μανόλης Αναγνωστάκης
Αθήνα, 1983"

Εγώ φοβάμαι το μέλλον....
τα όνειρα των νέων, που καθημερινά τα σκοτώνουν...
την οργή των ανθρώπων, που περιθωριοποιήθηκαν γιατί τους έπνιξε η απελπισία.....
την αδικία που τρέφεται με τον πόνο του συνανθρώπου μας......
την αναλγησία των δήθεν "κυβερνώντων".....
την φτώχεια
και πολλά άλλα ....φοβάμαι.....
Καλημέρα.....
σε όλους τους φίλους αλλά και μη....
σε όλους όσους θέλουν να πουν ή να φωνάξουν την γνώμη τους για όσα συμβαίνουν και νιώθουν.....
και σε όσους αγαπούν τον διάλογο....